Mucize Yoncam

Yoncam

New member
Merhaba Anne Bebek Kulübü'nün güzel Anneleri. Sitede gezinirken, "Neden benimde oğlumla serüvenimizi anlatan bir yazım olmasın?" dedim. Bu yazdıklarım Down sendromlu bebek sahibi olan ailelere gelsiiin... 🎶 😊

22.09.2017
Cuma 19.55


Normal doğum epidural eşliğinde doğdu geldi benim minik kuş. Herşey normal giyindik birlikte odaya çıktık. 21 yaşında genç bir anne oldum şaşkınlık, acemilik almış başını gidiyor. O sıralar bizim akrabalar " Yaşı daha çok küçük, erkende evlendi çocuğu da oldu. Nasıl bakacak?" Diyorlarmış anneme. Gerçekten bakabilir miydim? Bakamaz mıydım? Hiç düşünmedim doğrusu. Sadece Anne olmak istedim. Ertesi gün taburcu olmadan önce çocuk doktoru geldi, baktı.. baktı.. Nasıl sessiz ortam. Hemşireye "Burun basık." dedi. "Down sendromlu mu?" dedim. "Nereden anladın?" dedi. Anlamamıştım ki , özellikleri neydi onları bile bilmiyordum. Yüreğim hissetti.

Pazartesi gününe çocuk Hastanesi'ne gitmeyi kararlaştırdık. Neredeyse bütün poliklinikleri gezdik. Babası ile her odadan çıkışta nasıl ağlıyoruz. Evimiz desen cenaze evine dönmüştü. Her gün hastaneye git gel yapmaktan 17 gün geçmişti. 17 gün içerisinde her gün bebeğimize bakarak ağlamaya devam ediyoruz down sendromlu diye.

17.Gün
Geçici lösemi , immün yetmezlik tanısı konularak acil olarak yoğun bakıma alındı. Ne kötü bir gündü..
Onu babası ile ziyarete gittiğimizde sadece 5 dakika görebildik. Yanına yaklaştık uslu uslu yatıyordu öyle. Bizim geldiğimizi hissetti ve bize bakarak ağlamaya başladı. O gün anladım Anne olduğumu.

10. Gün sonunda taburcu olduk. Geriye kromozom analizi sonucu kaldi. 2 kez yetersiz kan örneği diye sonuç gelince 5 aylıkken kesin tanı alabildik.

5. Ay

Eşimle nereye gitsek bebek görünce heryerini inceliyoruz. Oğlumuzun neresi farklı? Diye. Misafirliğin ardından eve gelip hıçkıra hıçkıra ağlıyoruz bide tâbi. Kendimizi çok güçsüz hissediyorduk. Eşime "Sonuç çıkmıştır baya oldu hadi gidelim." dediğimde, "Daha çıkmamıştır." diye geçiştiriyordu. Kendim gittim. Sonuç çıkmış. Doktorun "Annesi, çocuğun Klasik Down sendromlu." dediği anı hiç unutamıyorum. Ağlamadım, birşey oldu o an bana bir damla bile gelmedi. Eve gittim eşime nasıl söyleyeceğim, ne tepki verecek üzüntüsü sardı içimi. Saatler sonra söyledim. Oda hiç ağlamadı, birşey oldu sanki bize. O gün özel çocuklar hakkında araştırma yapmaya başladım. Nette gezinirken bir annenin yazısına denk geldim.

- Down sendromlu oğlu, annesine birgün yolda giderken "Anne neden herkes bana bakıyor!?" Demiş.
Anneside "Çok güzel olduğun için.." cevabını vermiş.
Günler sonra oğlu ile tekrar dışarı çıktıklarında oğlu birden " Anne bugün yine çok güzelim."

İnsanların ona farklı olduğundan dolayı bakmasından çok onun bu masumluğu içimi ısıtmıştı çünkü artık benimde masum, dünya tatlısı bir oğlum vardı.

Oğlum Eymen şuanda 27 aylık. Evimizin neşesi, herşeyi. Onsuz bir dünya düşünemiyoruz.

O herşeyin farkında, başardığı zaman kendini alkışlıyarak evi kahkahaya boğuyor. O mükemmel bir çocuk. Çok başarılı, zeki ve çok tatlı bir yakışıklı.

Tatlı ile yakışıklı bir arada olmaz derler, bizimkisi özel olunca ikiside oluvermiş. 😊

Onu uyurken seyredip, şuanda da olduğu gibi.. hep şükrediyorum. İyiki diyorum, iyiki beni seçmiş.
Annesi hep çalışmak zorunda kalan bir çocuk olarak büyüdüğüm için yalnızlık nedir bilirim. Bu yüzden de çok şanslıyım galiba hep benimle.. 🙏

Yapamadıklarının farkında, ama yapacak. Sadece biraz geriden gelse ne yazar! Sağlığı yerinde olsun yeterki...

Dört yapraklı yonca
Normalde her yonca üç yapraklı olur ama Allah bazılarını dört yapraklı yapar, çok nadirlerdir bu yüzden şans getirdiklerine inanılır. Allah neden böyle bir şey yarattı bilmiyoruz, ancak onun dört yapraklı olması diğer yoncalardan farklı ve eşsiz kılıyor. Bu da tıpkı Down Sendromu gibi aslında. +1 kromozom ile Allah yine farklı ve eşsiz yarattı.

Çünkü o bir mucize.
Herşeyi başarabilecek, kendi ayaklarının üzerinde durabilecek buna yürekten inanıyorum.

O benim şansım.
Bizi çok güzel bir aile yaptı. Herkesin dilinde Çok güzel bir anne oldum. Öğrendim, başardım, büyüdüm. Down sendromlu diye neden okadar ağladım ki? Neden çaresiz hissettim kendimi?

Ama hep aynı döngü olmuş biz özel ailelerde.
"Hakkın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden güzel olmayacağını?" (Şems Tebrizi)

İlk bu paylaşımında denk gelmiştim İnci'nin annesi Süreyya'ya. Oda benim gibi özel bir anne. Örnek annelerden...

Günün birinde bu yazıma denk gelip, özel taze anne ve baba olanlara dokunsun bu yazdıklarım.

Mutlu bir kalp büyütün, korkmayın!

Sağlık ve sevgi ile hoşkalın...

Tuğba Küçük
16.01.2020

@mucizeyoncam
 

tipitip

Member
Merhaba Anne Bebek Kulübü'nün güzel Anneleri. Sitede gezinirken, "Neden benimde oğlumla serüvenimizi anlatan bir yazım olmasın?" dedim. Bu yazdıklarım Down sendromlu bebek sahibi olan ailelere gelsiiin... 🎶 😊

22.09.2017
Cuma 19.55


Normal doğum epidural eşliğinde doğdu geldi benim minik kuş. Herşey normal giyindik birlikte odaya çıktık. 21 yaşında genç bir anne oldum şaşkınlık, acemilik almış başını gidiyor. O sıralar bizim akrabalar " Yaşı daha çok küçük, erkende evlendi çocuğu da oldu. Nasıl bakacak?" Diyorlarmış anneme. Gerçekten bakabilir miydim? Bakamaz mıydım? Hiç düşünmedim doğrusu. Sadece Anne olmak istedim. Ertesi gün taburcu olmadan önce çocuk doktoru geldi, baktı.. baktı.. Nasıl sessiz ortam. Hemşireye "Burun basık." dedi. "Down sendromlu mu?" dedim. "Nereden anladın?" dedi. Anlamamıştım ki , özellikleri neydi onları bile bilmiyordum. Yüreğim hissetti.

Pazartesi gününe çocuk Hastanesi'ne gitmeyi kararlaştırdık. Neredeyse bütün poliklinikleri gezdik. Babası ile her odadan çıkışta nasıl ağlıyoruz. Evimiz desen cenaze evine dönmüştü. Her gün hastaneye git gel yapmaktan 17 gün geçmişti. 17 gün içerisinde her gün bebeğimize bakarak ağlamaya devam ediyoruz down sendromlu diye.

17.Gün
Geçici lösemi , immün yetmezlik tanısı konularak acil olarak yoğun bakıma alındı. Ne kötü bir gündü..
Onu babası ile ziyarete gittiğimizde sadece 5 dakika görebildik. Yanına yaklaştık uslu uslu yatıyordu öyle. Bizim geldiğimizi hissetti ve bize bakarak ağlamaya başladı. O gün anladım Anne olduğumu.

10. Gün sonunda taburcu olduk. Geriye kromozom analizi sonucu kaldi. 2 kez yetersiz kan örneği diye sonuç gelince 5 aylıkken kesin tanı alabildik.

5. Ay

Eşimle nereye gitsek bebek görünce heryerini inceliyoruz. Oğlumuzun neresi farklı? Diye. Misafirliğin ardından eve gelip hıçkıra hıçkıra ağlıyoruz bide tâbi. Kendimizi çok güçsüz hissediyorduk. Eşime "Sonuç çıkmıştır baya oldu hadi gidelim." dediğimde, "Daha çıkmamıştır." diye geçiştiriyordu. Kendim gittim. Sonuç çıkmış. Doktorun "Annesi, çocuğun Klasik Down sendromlu." dediği anı hiç unutamıyorum. Ağlamadım, birşey oldu o an bana bir damla bile gelmedi. Eve gittim eşime nasıl söyleyeceğim, ne tepki verecek üzüntüsü sardı içimi. Saatler sonra söyledim. Oda hiç ağlamadı, birşey oldu sanki bize. O gün özel çocuklar hakkında araştırma yapmaya başladım. Nette gezinirken bir annenin yazısına denk geldim.

- Down sendromlu oğlu, annesine birgün yolda giderken "Anne neden herkes bana bakıyor!?" Demiş.
Anneside "Çok güzel olduğun için.." cevabını vermiş.
Günler sonra oğlu ile tekrar dışarı çıktıklarında oğlu birden " Anne bugün yine çok güzelim."

İnsanların ona farklı olduğundan dolayı bakmasından çok onun bu masumluğu içimi ısıtmıştı çünkü artık benimde masum, dünya tatlısı bir oğlum vardı.

Oğlum Eymen şuanda 27 aylık. Evimizin neşesi, herşeyi. Onsuz bir dünya düşünemiyoruz.

O herşeyin farkında, başardığı zaman kendini alkışlıyarak evi kahkahaya boğuyor. O mükemmel bir çocuk. Çok başarılı, zeki ve çok tatlı bir yakışıklı.

Tatlı ile yakışıklı bir arada olmaz derler, bizimkisi özel olunca ikiside oluvermiş. 😊

Onu uyurken seyredip, şuanda da olduğu gibi.. hep şükrediyorum. İyiki diyorum, iyiki beni seçmiş.
Annesi hep çalışmak zorunda kalan bir çocuk olarak büyüdüğüm için yalnızlık nedir bilirim. Bu yüzden de çok şanslıyım galiba hep benimle.. 🙏

Yapamadıklarının farkında, ama yapacak. Sadece biraz geriden gelse ne yazar! Sağlığı yerinde olsun yeterki...

Dört yapraklı yonca
Normalde her yonca üç yapraklı olur ama Allah bazılarını dört yapraklı yapar, çok nadirlerdir bu yüzden şans getirdiklerine inanılır. Allah neden böyle bir şey yarattı bilmiyoruz, ancak onun dört yapraklı olması diğer yoncalardan farklı ve eşsiz kılıyor. Bu da tıpkı Down Sendromu gibi aslında. +1 kromozom ile Allah yine farklı ve eşsiz yarattı.

Çünkü o bir mucize.
Herşeyi başarabilecek, kendi ayaklarının üzerinde durabilecek buna yürekten inanıyorum.

O benim şansım.
Bizi çok güzel bir aile yaptı. Herkesin dilinde Çok güzel bir anne oldum. Öğrendim, başardım, büyüdüm. Down sendromlu diye neden okadar ağladım ki? Neden çaresiz hissettim kendimi?

Ama hep aynı döngü olmuş biz özel ailelerde.
"Hakkın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden güzel olmayacağını?" (Şems Tebrizi)

İlk bu paylaşımında denk gelmiştim İnci'nin annesi Süreyya'ya. Oda benim gibi özel bir anne. Örnek annelerden...

Günün birinde bu yazıma denk gelip, özel taze anne ve baba olanlara dokunsun bu yazdıklarım.

Mutlu bir kalp büyütün, korkmayın!

Sağlık ve sevgi ile hoşkalın...

Tuğba Küçük
16.01.2020

@mucizeyoncam
Çok güzel yazmışsın canım eline yüreğine sağlık 🌺 Rabbim meleğinle bütün zorlukların üstesinden gelmeyi nasip etsin 🙏
 
Üst