Merhaba sevgili anneler,
Bugün sizlere duygusal bir konudan bahsetmek istiyorum: hamilelik ve beraberinde getirdiği bilinmezlikler. Özellikle, "Sevgilimin hamileliğe tepkisi ne olur sizce?" sorusu etrafında aklımda dönen düşünceler...
Sizlere soruyorum: Hamile kalsam sevgilimin tepkisi ne olur?
Sevgilimle iki yıllık bir ilişkimiz var ve ben çok çocuk sahibi olmak istiyorum. İkimizde korunmuyoruz ve bir çocuğumuz olursa kesinlikle iyi bir baba olacağını düşünüyorum ama yanılabilirim de.. Sonuçta insanları yüzde yüz tanıyamıyorsunuz. O yüzden tepkisini kestiremiyorum. Ya çok kötü davranırsa, ya çocuğu aldırmaı isterse ne yaparım gerçekten bilemiyorum. O yüzden sizlerle duygularımı samimi bir şekilde paylaşmak istedim.
Hayatımızı paylaştığımız insanla birlikte bir aile kurma düşüncesi, birçok heyecanı ve endişeyi aslında beraberinde getiriyor. Özellikle günümüzde ekonomik zorluklar göz önüne alındığında insan kendini kaldıramayacağı düşüncelerin altında ezilirken buluyor. Çocuk sahibi olmayı istemek son derece normal bir duygu, ancak bu dileklerimizi paylaştığımız sevgilimizin tepkisini düşünmek zorundayız. Ayrıca çocuk sahibi olmak iki kişinin birlikte sorumluluk alması gereken bir durum. Sonuçta mutlu bir yuva kurmak istiyorsak bunu sadece kendimiz istediğimizde başaramayız.
Çocuk sahibi olmak istiyorum ama sevgilim istemiyor..
Sevgilimle bu konuda konuşmak beni çok zorluyor ve sonuçlarını kestiremiyorum, o yüzden dengem bozuluyor. Bazen onu çocuklarla oynarken görüyorum çocukları gerçekten çok seviyor ama insanlardan bu zamana kadar yediğim kazıklar beni dur kızım, gerçekten bir çocuğu olursa adam buna olumsuz tepki verir diye düşünüyorum. Başkasının çocuğunu seviyor ama kendisi çocuk sahibi olmak istermi? Bazen istemiyor gibi hissediyorum ve kendi kendime gelin güvey de olmak istemiyorum açıkçası. Tek taraflı çaba insanı gerçekten çok yoruyor.
Ekonomik zorluklar ve yalnız çocuk büyütmenin zorlukları:
Evet, hayat pahalı. Bir çocuk büyütmek maddi anlamda büyük bir sorumluluk demek. Ekonomik zorluklarla boğuşmak, bir ailenin omuzlarında ağırlaşan bir yük olabilir. Bu durumda eğer çocuk sahibi olmak istiyorsam bu sorumluluğu birisiyle paylaşmalıyım. Eskiden bekar anne olmak nispeten daha kolaydı ama artık hayat pahalılığı çok arttı. O yüzden çocuğun iyiliği için anne baba olarak dünyaya bir evlat getirmek daha mantıklı.
Dünya nereye gidiyor? Savaşlar, kıtlık, susuzluk. Bu zamanda çocuk mu yapılır?
Bir yanda duygularımız ve halay çeken hormonlarımız, bir yanda ise dünya gerçekleri. Savaşlar, ekonomik krizler, iklim değişiklikleri... Her gün savaşlarda binlerce çocuk ölürken ve ben kendimi yaşadığım yerde güvende hissetmezken çocuğun sorumluluğu ile nasıl başa çıkacağım???
Bu yazıyı yazarken, birçok duygu içinde sallanıyorum. Bir yanda sevgi, bir yanda endişe, bir yanda umut. İnsan yaşamını paylaştığı kişiyle geleceği konuşmak, bu duyguları aynı anda hissetmek demek. İçinde bulunduğumuz bu belirsiz dönemde, belki de tek yapmamız gereken birbirimize destek olmak ve ilişkiyi akışına bırakmak. Kahretsin ama ben ikizler burcuyum yapamıyorum. İlla ki yüreğimin götürdüğü yere ya da burnumun dikine gideceğim )
Bugün sizlere duygusal bir konudan bahsetmek istiyorum: hamilelik ve beraberinde getirdiği bilinmezlikler. Özellikle, "Sevgilimin hamileliğe tepkisi ne olur sizce?" sorusu etrafında aklımda dönen düşünceler...
Sizlere soruyorum: Hamile kalsam sevgilimin tepkisi ne olur?
Sevgilimle iki yıllık bir ilişkimiz var ve ben çok çocuk sahibi olmak istiyorum. İkimizde korunmuyoruz ve bir çocuğumuz olursa kesinlikle iyi bir baba olacağını düşünüyorum ama yanılabilirim de.. Sonuçta insanları yüzde yüz tanıyamıyorsunuz. O yüzden tepkisini kestiremiyorum. Ya çok kötü davranırsa, ya çocuğu aldırmaı isterse ne yaparım gerçekten bilemiyorum. O yüzden sizlerle duygularımı samimi bir şekilde paylaşmak istedim.
Hayatımızı paylaştığımız insanla birlikte bir aile kurma düşüncesi, birçok heyecanı ve endişeyi aslında beraberinde getiriyor. Özellikle günümüzde ekonomik zorluklar göz önüne alındığında insan kendini kaldıramayacağı düşüncelerin altında ezilirken buluyor. Çocuk sahibi olmayı istemek son derece normal bir duygu, ancak bu dileklerimizi paylaştığımız sevgilimizin tepkisini düşünmek zorundayız. Ayrıca çocuk sahibi olmak iki kişinin birlikte sorumluluk alması gereken bir durum. Sonuçta mutlu bir yuva kurmak istiyorsak bunu sadece kendimiz istediğimizde başaramayız.
Çocuk sahibi olmak istiyorum ama sevgilim istemiyor..
Sevgilimle bu konuda konuşmak beni çok zorluyor ve sonuçlarını kestiremiyorum, o yüzden dengem bozuluyor. Bazen onu çocuklarla oynarken görüyorum çocukları gerçekten çok seviyor ama insanlardan bu zamana kadar yediğim kazıklar beni dur kızım, gerçekten bir çocuğu olursa adam buna olumsuz tepki verir diye düşünüyorum. Başkasının çocuğunu seviyor ama kendisi çocuk sahibi olmak istermi? Bazen istemiyor gibi hissediyorum ve kendi kendime gelin güvey de olmak istemiyorum açıkçası. Tek taraflı çaba insanı gerçekten çok yoruyor.
Ekonomik zorluklar ve yalnız çocuk büyütmenin zorlukları:
Evet, hayat pahalı. Bir çocuk büyütmek maddi anlamda büyük bir sorumluluk demek. Ekonomik zorluklarla boğuşmak, bir ailenin omuzlarında ağırlaşan bir yük olabilir. Bu durumda eğer çocuk sahibi olmak istiyorsam bu sorumluluğu birisiyle paylaşmalıyım. Eskiden bekar anne olmak nispeten daha kolaydı ama artık hayat pahalılığı çok arttı. O yüzden çocuğun iyiliği için anne baba olarak dünyaya bir evlat getirmek daha mantıklı.
Dünya nereye gidiyor? Savaşlar, kıtlık, susuzluk. Bu zamanda çocuk mu yapılır?
Bir yanda duygularımız ve halay çeken hormonlarımız, bir yanda ise dünya gerçekleri. Savaşlar, ekonomik krizler, iklim değişiklikleri... Her gün savaşlarda binlerce çocuk ölürken ve ben kendimi yaşadığım yerde güvende hissetmezken çocuğun sorumluluğu ile nasıl başa çıkacağım???
Bu yazıyı yazarken, birçok duygu içinde sallanıyorum. Bir yanda sevgi, bir yanda endişe, bir yanda umut. İnsan yaşamını paylaştığı kişiyle geleceği konuşmak, bu duyguları aynı anda hissetmek demek. İçinde bulunduğumuz bu belirsiz dönemde, belki de tek yapmamız gereken birbirimize destek olmak ve ilişkiyi akışına bırakmak. Kahretsin ama ben ikizler burcuyum yapamıyorum. İlla ki yüreğimin götürdüğü yere ya da burnumun dikine gideceğim )